دور از شبِ اصطکاک فلزات

اگر کاشفِ معدنِ صبح آمد، صدا کن مرا  

و من در طلوع گل یاسی از . . .

 پشت انگشت‌های تو بیدار خواهم شد!

سهراب سپهری ????✨????✨????

غربت اشیا از روی پلک می گذرد بین در ها و ثانیه سبز 

تکرار. لاجورد با حسرت کلام می آمیزد باید بلند شد در امتداد 

وقت قدم زد گل را نگاه کرد ابهام را شنید باید دوید تا ته بودن 

باید به بوی خاک فنا رفت باید به ملتقای درخت و خدا رسید 

   سهراب سپهری 

بی کران باشد دچار یعنی عاشق

سهراب سپهری

 پشت این پنجره بیدار و خموش مانده ام چشم به راه 

   هوشنگ ابتهاج 

من به ظلمت گردن نمی نهم همه جهان را در 

پیراهن کوچک روشنت خلاصه کرده ام 

دیگر به جانب آنان باز نمی گردم 

    احمد شاملو